اپوکسی یا پولی پوکساید، یک بسپار ترموست است که از واکنش رزین اپوکساید با سخت کنندهٔ پولی آمین حاصل می شود. اپوکسی دامنهٔ کاربرد گسترده ای دارد، از جمله در مواد FRP و چسبهای همه کاره اپوکسی یک هم بسپار است که از دو مادهٔ شیمیایی مختلف تشکیل شده است. این دو ماده را با نام رزین یا ترکیب ، و سخت کننده یا فعال ساز می شناسند. رزین از تکپارها یا بسپارهایی با زنجیر کوتاه که در انتهایشان یک گروه اپوکساید قرار دارد تشکیل می شود.
کاربردهای موادی که بر پایهٔ اپوکسی ساخته می شوند گسترده است و شامل مواردی چون چسب ها، کامپوزیت ها (مانند موادی که از فایبر گلاس یا فیبر کربن استفاده می کنند) و تقویت کننده ها می شود (اگرچه پلی استر، وینیل استر و دیگر صمغ های ترموست هم برای پلاستیک تقویت شده با شیشه به کار می روند).
ساختار شیمیایی اپوکسی ها این اجازه را می دهد که بسپارهای گوناگونی با خواص بسیار متفاوت تولید شود. به طور کلی اپوکسی ها را به خاطر چسبندگی ، مقاومت شیمیایی و گرمایی ، خواص خوب یا حتی عالی مکانیکی، و مقاومت الکتریکی بسیار خوب می شناسند. بسیاری از خواص اپوکسی ها را می توان تغییر داد، برای مثال اپوکسی های پرشده از نقره که رسانایی الکتریکی خوبی دارند نیز وجود دارد و این در حالی است که اپوکسی ها معمولا عایق الکتریکی هستند. برخی از انواع که دارای خاصیت عایقی/رسانایی در برابر گرما هستند و مقاومت الکتریکی بالایی دارند در الکترونیک کاربرد دارند.